Categorie: Inzending

Categorieën
Inzending

Hoe DE SLOEP voor veel gezinnen het verschil maakt

Tanya heeft het al even moeilijk sinds de scheiding.
Ze vecht al enkele maanden om te overleven, want het was zo een scheiding. Men vecht ervoor. Thuisloos is ze. Dat is wanneer je niet op straat woont, maar ook geen thuis hebt. Je slaapt op het tapijtje in de gang bij een onbekende of op de zetel, samen met je kinderen, wanneer je zus die je in huis nam eindelijk gaan slapen is. Er moet snel een oplossing komen.  De kinderen heeft ze op internaat gestuurd. Dat doet geen deugd aan een moederhart. Ze wil niet denken over wat dit doet met een kinderhart. Dat wil ze niet voelen. Dat kan ze nu niet aan. Ze vecht niet meer lijfelijk om te overleven, ze vecht tegen een depressie, een tegenstander zonder naam, zonder gezicht en vooral zonder rede. Smeerlap.
Ze komt naar ons Inloopteam. Hier kan ze mama zijn, want zo spreken we haar aan. We vinden samen met een welzijnspartner een tijdelijke woonst. Ze komt op adem, durft haar longen terug te vullen, want het doet niet meer zoveel pijn om te leven, om te voelen. Het inloopteam zoekt en zoekt samen met haar, op haar tempo naar stabiliteit en rust. We geven niet op. We nemen het van haar over als ze het even niet meer aankan, we laten haar in haar kracht wanneer het weer even wat beter gaat.
We vinden samen een woning. Met een tapijtje in de gang en een zetel in de woonkamer, maar die dienen nu niet meer om op te slapen.

Aneta komt hier al lang.         
Waarschijnlijk al langer dan de meeste van de medewerkers. Ze komt uit de Balkan. Ze is geen mama, maar toch komt ze naar ons Inloopteam.
Elke vrijdag, ook tijdens de schoolvakanties wanneer we niet open zijn. Dat weet ze wel, dat we niet open zijn. Ze komt gewoon om er zich van te vergewissen van wat ze eigenlijk al weet. “We zijn inderdaad niet open, Aneta. Sorry hoor. Toch een kopje koffie?”
Wat zoekt ze hier? Waarschijnlijk die kop koffie en een babbel. Dat vindt ze hier elke vrijdag. Ze vertelt graag. Steeds hetzelfde verhaal. Het verhaal over haar zus die stierf toen ze nog jong was. Aneta is nu 70 jaar. Ze voelt zich hier thuis. Vooral op vrijdag want dat is de laatste dag dat alle diensten en ontmoetingsplaatsen open zijn. Even beseffen dat ze bestaat dankzij de babbel, de vriendschap, de koffie, vooraleer het weekend ingaat en ze weer voor even nergens heen kan.

Ons Inloopteam is een open huis voor talloze gezinnen met jonge kinderen, maar eigenlijk voor zoveel mensen meer. Elke dag zetten de medewerkers zich in om samen met deze gezinnen stappen voorwaarts te zetten. Niet zelden zijn het gezinnen die (nog) geen aansluiting gevonden hebben elders. We tellen ze, elk jaar opnieuw, ze zijn met meer dan duizend. Ze vertegenwoordigen een veelvoud aan kinderen. We zijn er voor degenen die aan het bekomen zijn van een tegenslag, die even een compagnon de route nodig hebben omdat het even niet meer lukt, we zijn er voor degenen die daar hangen tussen schip en wal. We helpen waar nodig, proberen overzicht te krijgen, we verbinden met onze o zo waardevolle partners binnen het welzijnswerk. We sluiten het net zodat we niemand hoeven te verliezen. We begeleiden, bemiddelen, verbinden, verwijzen warm door, maar vooral zetten we stappen vooruit met deze gezinnen die overleven in precaire situaties. Wij klampen aan, we blijven aanklampen. Dat is de kracht van de Inloopteams. De kracht van talloze middenveldorganisaties die stukje bij beetje er zijn voor degenen die juist een stomp in de maag hebben gekregen en even niet weten hoe ze daar alleen kunnen van bekomen.

Arne Van Schoors
vzw De SLOEP

Categorieën
Inzending

Slaapt u nog?

En … slaapt U nog …

Mijnheer/mevrouw de minister???

Terwijl u zich overdag bezig houdt met het opvoeren van een kleuterachtige, ruziënde ‘one-man show’ , liefst nog wijd uitgesmeerd in de media (negatieve reclame voor de partij is ook reclame)

Terwijl u ’ s avonds tussen pot en pint alle ruzies al tezamen wegdrinkt onder het mom van ellenlange vergaderingen ( want persoonlijk kan u het allen goed vinden met elkaar hoor… )

Terwijl u zich verschuilt achter grote politieke ‘Europese’ thema’s zoals vluchtelingen, klimaat, Syriëstrijders , … waardoor u de essentie in eigen land totaal verliest

Terwijl u vlucht naar het Europees parlement omdat het té heet wordt in het federale kader of omdat u niets meer kan betekenen binnen de Belgische politiek

Terwijl u zich zorgen maakt of uw chauffeur u naar uw bestemming kan brengen, of een hostess u uw plaats kan aanwijzen in het parlement, of uw favoriete middagmaal geserveerd zal staan op uw bureau

Terwijl u uw portefeuille maandelijks aandikt met exuberante bedragen zonder ook maar iets concreets te realiseren voor dit land

Terwijl ….

Heeft mijn broer met het syndroom van Down een brief ontvangen waarin staat dat zijn zorgbudget de komende 7 jaren geleidelijk aan maar stelselmatig zal dalen …

Terwijl ….

Heeft mijn broer een brief ontvangen met de mededeling dat er door deze maatregel onvoldoende personeel overblijft in zijn dagcentrum waardoor de tweejaarlijkse (!!!) 5-daagse reis niet meer kan plaatsvinden en andere leuke activiteiten worden afgeschaft .

Maar vrees niet … mijnheer/mevrouw de minister …

Het gaat hier om een groep zorgbehoevenden

die alles lijdzaam ondergaat …

die vaak nog niet eens weet of beseft hoe wreed en nadelig de beslissingen kunnen zijn tegen hen

die gelukkig voor u , de communicatiekracht niet heeft om tegen uw manier van denken en handelen in te gaan …

die de financiële middelen niet hebben om deze beslissingen aan te vechten al dan niet geruggesteund door een onderlegd advocaat

Dus … mijnheer/mevrouw de minister … natuurlijk slaapt u goed

Ik al lang niet meer

Maar ook daar zal u geen minuut van wakker liggen.

Myriam Mels

Zus van een geweldige broer met het syndroom van Down

Spreekbuis voor alle mensen die deze brief van het VAPH mochten ontvangen

Categorieën
Inzending

Waarom steun ik VuurWerk?

Ik vind het niet te tolereren dat zo’n grote groep organisaties uit het middenveld in de kou gezet wordt! 

Het middenveld bezit de kennis, de competenties en het hart om alle groepen die het maatschappelijk minder goed hebben, de steunen in hun dagdagelijkse beslommeringen. Door het middenveld worden bruggen gebouwd tussen groepen die anders niet nader tot elkaar komen, maar nu wel. Dit wegbezuinigen is niet alleen sociaal, maar ook economisch onverantwoord.

De bezuiniging zet de polarisering in de maatschappij verder voort en zorgt voor een verkild maatschappelijk aangezicht. 

Als de besparingen in de kunstensector doorgaan, vervalt het vrije woord, vervalt de creativiteit en wordt de samenleving een koude eenheidsworst. 

Mark Peters

Buurtwerker Samenlevingsopbouw.  

Categorieën
Inzending

Reacties van deelnemers bij Vormingplus

Samen timmeren aan een fijne toekomst in Oost-Brabant, hoe doe je dat?

Vormingplus verbindt

Op een fijne manier en in een heldere taal, werden we helemaal ondergedompeld in de wereld van dementie. Mijn beeld over dementie werd op een positieve manier verruimd.
(deelnemer ‘Onderdompeling in de wereld van dementie’)

Zeer enthousiaste lesgever, leuk om andere culturen en eetgewoonten te leren kennen!
(deelnemer ‘Introductie in de wereldkeuken: Indonesië’)

Eindelijk de kans om zomaar eens achter de schermen van een asielcentrum te kunnen loeren … We werden echt in hun leefwereld ondergedompeld. En geruchten die we over de werking ervan gehoord hadden, waren totaal uit de lucht gegrepen.
(deelnemer ‘Bezoek aan het asielcentrum in Scherpenheuvel’)

Ik vond het een heel boeiend verhaal en het was zeer interessant om nadien verder op dat verhaal in te gaan samen met de gedetineerden.
(deelnemer project Leuven Restorative City: activiteit ‘Getuigenis van een slachtoffer in Leuven Hulp’)

Vormingplus maakt nieuwsgierig, opent ogen en zet aan tot actie

De film toont dat de mechanismen die tot een autocratisch systeem leiden ook in normale omstandigheden werken, hoe ingrijpend ze een samenleving verzieken en hoe blind het mensen maakt.(deelnemer project Weg van extremen: filmavond ‘Die Welle’)

Het gaf ons een andere een betere kijk op Molenbeek dat altijd zo negatief in de kijker komt.
(deelnemer ‘Op stap in Molenbeek’)

We hebben mooie plaatsjes in de stad gezien die ik anders nooit zou ontdekken.
(deelnemer ‘Fietstocht Le(u)ven in de wijk’)

Heel concrete tips om tegen racisme te reageren, met oog voor je eigen veiligheid. Interessante voorbeelden.(deelnemer project Weg van extremen: Reageernekeer-lezing + impro)

Categorieën
Inzending

“Samen dansen deed me deugd en het was voor mij helend”

Hieronder lees je een reactie van een deelnemer aan het project IK JIJ WIJ van Vormingplus

Dag Herlinde, 

Een poging tot “verwoorden” van mijn beleving van dit project.  

Wat gebeurt er als we onze ratio en het verbale eens loslaten? En eerder inzetten op onze lichamelijke intuïtie in actie? Welk contact ontstaat er met jezelf, met de ander, met de groep, met de toeschouwer?  

 Elke repetitie reikte een breed spectrum aan ervaringen aan : remmingen, moed, angst, speelse ingevingen, stromende energie, twijfel, blijdschap, verbinding of juist verwijdering, een klein stemmetje in mijn hoofd, verbondenheid. Van superman tot bacterie en terug in enkele minuten. 

Hoe cool en raar is het als je na 10 repetities met 12 wildvreemde mensen, het gevoel hebt dat je elkaar goed kent? Zonder noemenswaardig met elkaar te praten! Dat er al gauw een groep ontstaat die het veilig maakt om je te smijten, om te durven, om elkaar te inspireren, om samen te improviseren? 

Ongelofelijk hoe de beleving, de focus, de energie continu transformeert tussen ik – jij – wij. Zoals een klots kwik in druppels splitst, samensmelt, deint, stroomt enzovoort in continue metamorfose. 

Hoe “slim” is ons lichaam en onze intuïtie eigenlijk wel niet? 

Ik klim omhoog uit  “een moeilijke periode”. Samen dansen deed me deugd, en was voor mij helend. 

Wat een ontdekkingsreis in een voor mij “nieuwe” taal. En wat een directe, krachtige, eerlijke en mooie taal. 

Wat een rijkdom, die diversiteit in onze groep! 

Het combineren van een soort structuur, een graduele opbouw tijdens de repetities, met improvisatie in een veilige groepsomgeving zorgt ervoor dat de evolutie van ik naar jij naar wij werkelijk op het podium gebeurt, live voor onze en uw ogen! 

Hoe zwermt een vlucht regenwulpen? Welke synchroniciteit beweegt een rij? Hoe boetseert een groep kwetsbaarheid tot kracht? 

——–

Het project “IK JIJ WIJ” is een dansproject over identiteit(en), met een diverse groep deelnemers waaronder vluchtelingen, een chronisch zieke, mensen met een verschillende seksuele geaardheid, mannen en vrouwen, mensen van verschillende leeftijden en verschillende opleidingsniveaus.

Dit project wordt georganiseerd door Vormingplus Oost-Brabant, die behoren onder het sociaal-cultureel volwassenenwerk.

Categorieën
Inzending

#VuurWerk

Gigos Open Brief
Categorieën
Inzending

Onze bezorgdheid,

als voorzitters van Brusselse Gemeenschapscentra

Stad is een werkwoord,

elke dag vers aangemaakt,

door ons en door al die anderen,

door de makers, door de ondernemende, de dromers, de vertellers en de zangers,

de bruggenbouwers,

op de stoep, bij een glas of in een zaal.

Als gemeenschapscentra zijn we een verbindende actor in de stad,

een mogelijk kruispunt voor andere actoren,

burgerinitiatieven, culturele en artistieke initiatieven, sociale of culinaire, allerhande publieken.

Wederzijds hangen we aan mekaar en samen sterk en zo maken we mee stad en cultuur.

Het Vlaamse beleid wil “resoluut” kiezen voor Brussel, de VGC wil de aanwezigheid van de gemeenschapscentra “koesteren en verstevigen”.

We zijn bezorgd, niet in de eerste plaats om ons, maar om ons samen.

Geen uitgedunde stad, met uitgeschraapte artistieke projecten, geen verschraald sociaal landschap.

Vanuit ons engagement blijven we investeren,

solidair met onze partners in de culturele en sociale wereld, met de jeugd,

en rekenen we op overheden die mee investeren.

Ondertekend door de voorzitters,

Martien Loos, Gemeenschapscentrum De Platoo vzw
Julien Meganck, Gemeenschapscentrum Nekkersdal vzw
Hubert Van Oudenhove, Gemeenschapscentrum Kontakt vzw
Thomas Roukens, Gemeenschapscentrum Het Huys vzw
Jean‐Marie Sempels, Gemeenschapscentrum De Zeyp vzw
Linda Hebberecht, Gemeenschapscentrum De Maalbeek vzw
Rita L’enfant, Gemeenschapscentrum De Kriekelaar vzw
Sergio Roberto Gratteri, Gemeenschapscentrum Pianofabriek vzw
Isolde Boutsen, Gemeenschapscentrum De Markten vzw
Johan Pype, Gemeenschapscentrum De Rinck vzw
Stefan De Latte, Gemeenschapscentrum Essegem vzw
Kristof Devuyst, Gemeenschapscentrum De Linde vzw
Anne Van Asbroeck, Gemeenschapscentrum Den Dam vzw
Jan De Loof, Gemeenschapscentrum Ten Weyngaert vzw
Margo Van Gyseghem, Gemeenschapscentrum De Kroon vzw
Melanie Devillers, Gemeenschapscentrum Everna vzw
Thomas Hoevenaeghel, Gemeenschapscentrum WaBo vzw
Eddy De Backer, Gemeenschapscentrum Nohva vzw
Nelleke Von Der Heide, Gemeenschapscentrum Elzenhof vzw
Patrick Moyersoen, Gemeenschapscentrum Ten Noey vzw
Irene Rossi, Gemeenschapscentrum De Vaartkapoen vzw

3/12/2019

Categorieën
Inzending

Jongeren verlangen naar een warme samenleving.

Vlaams erkende en gesubsidieerde jeugdwerkorganisaties moeten vanaf 2020 3% besparen op hun werkingsmiddelen. Als Jeugddienst Don Bosco vinden we dit alles bijzonder teleurstellend nieuws. In een wereld die steeds complexer en veeleisender wordt voor kinderen en jongeren, hebben zij – en dus ook de organisaties die zich voor hen inzetten – net nood aan extra investeringen om alle uitdagingen het hoofd te bieden. We appelleren de Minister van Jeugd daarom op zijn belofte in het regeerakkoord om werk te maken van een sterker jeugdwerk en een “uitbreiding van de capaciteit”. Alleen zo kunnen we werk maken van een wereld waarin elk kind en elke jongere recht heeft op jeugdwerk.

Jeugddienst Don Bosco begeleidt jaarlijks zo’n 2500 jongeren bij hun traject van animator tot instructor en bij hun inzet als vrijwilliger. Deze jongeren willen goed voorbereid zijn zodat ze als animator de kinderen op de speelpleinen een fijne vakantie kunnen bezorgen. Wij dagen hen tijdens een animatorcursus of een vorming uit om hun grenzen te verleggen en om verantwoordelijkheid op te nemen.

We worden elk jaar aangenaam verrast door het aantal jongeren dat gemotiveerd is om actief te zijn op de verschillende Don Bosco speelpleinen en vakantiewerkingen in Vlaanderen en in het buitenland. Op de speelpleinen en vakantiewerkingen konden deze zomer door hun inzet dagelijks zo’n 250 à 460 kinderen en tieners ravotten. Een 25-tal animatoren deed een internationale ervaring op in het jeugdwerk. “Je ervaart een andere cultuur van binnenuit en leert om minder snel te oordelen over een andere manier van leven.”Marie, vrijwilligersproject in Zambia. 

Don Bosco-animatoren zetten zich gratis en voor niets in. Op de meeste speelpleinwerkingen krijgen ze niets of slechts een kleine vergoeding, vrijwilligerswerk pur sangdus. Ze kiezen voor een dankjewel, groepsbinding, uitdaging en verantwoordelijkheid. Jongeren worden er geprikkeld om hun sociale vaardigheden te ontwikkelen, om te leren omgaan met diversiteit, creativiteit, leiderschap en nog zo veel meer. Ze geven er het beste van zichzelf en verwerven vaardigheden voor het leven. Dit primeert voor hen op de keuze voor een betaalde vakantiejob of betaald vrijwilligerswerk. In tegenstelling tot wat men misschien zou denken, ervaren de animatoren het vrijwilligerswerk niet als onbetaald werken. “’t is cliché, maar de ervaringen hier zijn onbetaalbaar.”Marie, speelplein Raccoon. “Het is de groepssfeer, die Don Boscomagie, die me laat blijven terugkomen.” Thomas, Don Bosco Oud-Heverlee. 

Deze waardevolle en unieke Don Boscosfeer op de speelpleinen en vakantiewerkingen is een krachtig antwoord op het individualisme van onze samenleving. Jeugddienst Don Bosco wil in de toekomst volop blijven inzetten op deze verbondenheid tussen jongeren en zo bijdragen aan een verdraagzame, inclusieve en solidaire maatschappij. Dit blijft alleen mogelijk als er voldoende werkingsmiddelen worden voorzien.

#VuurWerk #jeugddienstdonbosco #imago #dboh #akindo #demirkens #donboscohalle #heidevreugde #groenezone #kinderland #raccoon

Categorieën
Inzending

De strijd om ten alle tijde jezelf te kunnen zijn, is nog niet gestreden.

Opinie: Wel Jong Niet Hetero weigert te besparen op ‘jezelf zijn’. 

“Wat heb jij nodig om helemaal jezelf te kunnen zijn?” Het is een vraag waar wij bij Wel Jong Niet Hetero (WJNH) al 25 jaar actief mee aan de slag gaan. Elke persoon zal hier een verschillend antwoord op geven. Een samenleving organiseren waar ieder uniek individu ten volle zichzelf kan zijn, is een grote uitdaging. Want wiens noden neem je als prioriteit? Wat is de waardeschaal?

In het begin van de jaren ‘90 verenigden holebi- en transgenderjongeren zich voor activiteiten, vormingen en onderlinge steun. Wat begon als lokaal jongereninitiatief, vormde al snel de basis van een Vlaamse werking. WJNH was geboren. Vandaag zijn we 25 jaar verder en dat is bijzonder. De lokale verenigingen brengen nog steeds jongeren samen en we kijken met trots terug op de groei die onze organisatie alsook de samenleving gekend heeft. In de voorbije 25 jaar konden koppels van hetzelfde geslacht huwen en kinderen adopteren. Er kwam meer representatie van niet-hetero personen in de media. Personen kunnen het geslacht op hun identiteitskaart laten aanpassen zonder chirurgische ingrepen te laten uitvoeren, …. Ook WJNH heeft daar een steentje toe bijgedragen!

Een minderheid is geen minderwaardigheid

De strijd om ten alle tijde jezelf te kunnen zijn, is nog niet gestreden. Organisaties die gericht zijn op een specifieke doelgroep of thema krijgen vaak de vraag waarom ze zich exclusief organiseren. In een land als België waar wetmatig toegezien wordt op de gelijkheid van rechten zou je denken dat het niet nodig is om je apart te verenigen. Maar niets is minder waar. Gelijkheid in wetten staat niet gelijk aan een gelijkwaardige behandeling. De samenleving bekijkt je al snel als een minderheid wanneer bepaalde kenmerken van je identiteit of leven niet overeenkomen met de gangbare normen. Maar dit verschil mag geen reden zijn tot een minderwaardige behandeling. Opkomen voor de noden van minderheden zal de positie van iedereen in onze samenleving versterken. En dat is waar de jongeren van WJNH al 25 jaar aan werken. 

Zonder oordeel tonen wie je bent

Iedere jongere wordt geconfronteerd met een periode waarin ze op zoek zijn naar hun eigen identiteit. Ze kijken op naar hun rolmodellen, experimenteren en ontdekken hun seksualiteit. Iedere drempel die je tegenkomt doorheen dit proces vergroot de uitdaging om te groeien tot een zelfzekere en zelfbewuste volwassene. Één van deze drempels is de heersende hetero- en cisgender norm. Voor veel jongeren is het moeilijk om helemaal zichzelf te kunnen zijn wanneer ze zich niet kunnen herkennen in het plaatje van de heteroseksuele relatie, en/of hun genderidentiteit niet overeenkomt met het geslacht waarin ze geboren zijn. 

Wij creëren een plaats waar jongeren zichzelf kunnen zijn, “een safe(r) space”. Een veilige omgeving waar je zonder oordeel kan spreken of tonen wie je bent en waar het verschil tussen mensen gewaardeerd wordt. De kracht en energie die jongeren steken in het opkomen voor elkaar, is enorm. Iedere dag zijn we opnieuw getuige van vrijwilligers die zich belangeloos inzetten voor anderen om hen die veilige ruimte te bieden. Dit gebeurt zowel vanuit educatief oogpunt als louter tijdens een café avond of feestje. Jongeren creëren een thuisomgeving voor elkaar. Op die manier krijgen jongeren, ongeacht hun achtergrond, het gevoel dat ze mogen bestaan. Zo werden er al vele levens gered.

Investeer in de kracht van jongeren

Om die safe space te kunnen blijven creëren, komen we naar buiten met een nieuwe missie:“Wij willen verder bouwen aan de een gelijkwaardige samenleving vanuit de kracht van jongeren, zodat zij zichzelf kunnen zijn in hun lichaam, seksualiteit en genderbeleving”. Een ambitieuze missie, dat mag gezegd worden. Gelijkwaardigheid creëren gebeurt immers niet zonder slag of stoot. Het engagement dat vrijwilligers dagelijks opnemen, is onmeetbaar. Maar vrijwilligers hebben kansen nodig. Ze moeten ondersteuning krijgen om te groeien in hun competenties. Ze verdienen waardering en aanmoediging in hun autonomie. 

En hier zijn middelen voor nodig. Onder de huidige besparingspolitiek wordt het steeds moeilijker om de juiste ondersteuning te bieden. Daarom steunen we deze week VuurWerk, om op te komen voor onze eigen organisatie, maar evenzeer uit solidariteit met organisaties die harder zijn getroffen dan de onze. We vragen de Vlaamse Regering om de middelen beschikbaar te houden zodat we, samen met het brede middenveld, kunnen blijven bouwen aan een warme, solidaire en inclusieve samenleving. Wij zijn van mening dat besparen op het middenveld besparen is op de kansen van jongeren om zichzelf te ontdekken en zichzelf te zijn. Dit wensen wij geen enkel kind of jongere toe.  

Samen met haar vrijwilligers en leden zal WJNH ook in de toekomst blijven werken aan een gelijkwaardige samenleving, net zoals ze dit de voorbije 25 jaar heeft gedaan. Om daarin te slagen, hopen we dat de overheid, en bij uitbreiding de hele samenleving, net als ons blijft geloven in de kracht van jongeren.  

Sander Cornelis is Algemeen Coördinator bij Wel Jong Niet Hetero, een Vlaamse jeugdorganisatie die blijft verder bouwen aan de gelijkwaardige samenleving vanuit de kracht van jongeren, zodat zij zichzelf kunnen zijn in hun lichaam, seksualiteit en genderbeleving. 

Wel Jong Niet Hetero viert op zaterdag 7 december hun 25-jarige bestaan met een receptie en fuif in Red and Blue Antwerpen. Hierbij zullen hun vrijwilligers en de werking in de spotlight gezet worden. 

www.weljongniethetero.be
Meer info? sander.cornelis@weljongniethetero.beof bel naar 0468 11 12 38

Categorieën
Inzending

Onze samenleving is verkild.

Vorig jaar trok ik vanuit Vormingplus Oost-Brabantnaar Diest om mensen met een migratie-achtergrond aan het woord te laten. I.p.v. een project te planten dat uit mijn eigen witte geest is ontsproten eens te luisteren naar wat zij nodig hebben. Of zal ik zeggen wat wij nodig hebben. Want is dat niet wat we willen, betekenisvol samenleven met elkaar? Ik vertrok met de idee om te werken rond racisme en eindigde met een project over brood. Een project over verbinding, over wat we gemeenschappelijk hebben, over het verbreken van vooroordelen. 

Mensen die verschillen van jou kunnen een spiegel voorhouden. We kunnen zoveel van elkaar leren. Ik barst uit in een lachbui wanneer iemand vertelt hoe goed hij al geïntegreerd is. “Na mijn werk ga ik nu naar huis, zeg ik zeker geen dag tegen mijn buurman als ik hem op straat tegenkom, en zet ik mij voor den tv”. Ik word geslagen met verstomming wanneer iemand vertelt dat “ze in Diest 20 jaar nodig hebben om je te leren kennen.” Ik ben ontroerd als iemand opstaat en zegt “ik ben geen Mauritiaan maar een Belg en ik ben het beu om dat telkens te moeten herhalen”. Ik ben hoopvol wanneer iemand zegt dat “het ook onze taak is om te gaan aankloppen bij de buren”. En ik voel diepe schaamte wanneer ik hoor dat iemand die hier is komen wonen “naar zijn buren stapte met een Colombiaans gebak om contact te leggen omdat ze tot dan toe enkel werd ontvangen met een afkeurende blik”.

Onze samenleving is verkild. Vlamingen hebben nauwelijks contact met hun buren. In mijn geboortestad Leuven gaven slechts 40% van de mensen in 2017 aan elkaar te vertrouwen. 30% gaf aan de namen van zijn buren zelfs niet te kennen. Er zijn mensen die vasthouden aan een soort Vlaams ideaalbeeld dat niet bestaat. En nog anderen laten zich meeslepen door polariserende propaganda en onwaarheden die beweren dat migranten “onze jobs afpakken en leven van onze sociale zekerheid”. Wel ik verzeker u dat het voor iedereen een meerwaarde is om een diverse samenleving te hebben.

Woensdag komen wij op straat. We gaan op de barricade staan voor een warme inclusieve samenleving in een tijd waar onze regering duidelijk andere doelen vooropstelt. Een samenleving waarbij mensen bij elkaar gaan aankloppen en elkaar helpen. Een samenleving waarbij we solidair zijn voor diegenen die het niet zo breed hebben als ons of niet van dezelfde privileges genieten verdomme. Ja ik scheld! Want het is blijkbaar erg moeilijk vandaag om de rijkdom die we hebben vergaard op de kap van andere landen en culturen opnieuw open te stellen en te delen met elkaar. Daarom pleit ik voor menselijkheid! Voor een land waar mensen worden welkom geheten en ze niet in de kou blijven staan. Het moest jou maar eens overkomen!  

Charlotte Marie Dooms

#VUURWERK @Vormingplus @Vuurwerk