Sinds de eerste berichtgeving over de volgende besparingsaanslag, dit keer op welzijn, schommel ik tussen ongeloof, woede en daadkrachtige hoop.
Hoe kan een welvarend land als België beknibbelen op welzijn terwijl de werkvloer creatief blijft opboksen tegen de steeds groeiende wachtlijst en dagelijks dapper verder werkt om het vertrouwen tussen burgers onderling en de samenleving te herstellen?
Tezelfdertijd bleef ik luisteren naar de hoopvolle stem Van Rutger Bregman in ‘de meeste mensen deugen’. Een pleidooi over de goedheid die in onze menselijke natuur zit en hoe de vernislaag, die we beschaving noemen en zijn kunstmatig bedachte structuren, zomaar de teloorgang van deze vriendelijke natuur kan betekenen.
‘Afstand zorgt ervoor dat we tot de meest gruwelijke dingen in staat zijn’, onze politieke leiders lijken wel heel ver van de dagdagelijkse realiteit van hun volk als ze cultuur en welzijn zo genadeloos tekkelen.
Eerlijk is eerlijk, als zelfstandige in bijberoep kan ik niet dezelfde zorg aanbieden voor mensen in hoogconflictouderschap als ik vanuit een welzijnsorganisatie kan #cawoostvlaanderen Tuurlijk wel, als mensen kapitaal krachtig genoeg zijn en over voldoende wil en inzicht beschikken om situaties voor henzelf en voor hun kinderen te veranderen. Maar met de huidige rechtsbijstandregeling en zijn limieten in tijd en kostprijs bereik je simpelweg niet die meest kwetsbare doelgroep: ouders die meegesleurd worden in de zuigkracht van het conflict en kinderen wiens behoeften vaak ondergesneeuwd geraken. Er is geen ‘quick fix’ voor, we geven tijd, zorg op maat, begrip en helpen hen vertalingen en veranderingen maken.
Het is maar één van de problematieken waar we ons voor inzetten, collega’s in en over de verschillende sectoren doen ander werk met dezelfde gedrevenheid en passie! ❤️
Jullie vraag, of eerder opleg, van besparing is een vraag naar morele en menselijke eeltvorming, het druist in tegen alle redenen waarom we kozen voor deze job! Een sociaal werker wil onrecht herstellen, daar waar nodig.
Kunst en cultuur staan gelijk aan spel, hetgeen we zo hard nodig hebben in onze ver gedreven competitiemaatschapppij. Welzijn is de hoeksteen van onze samenleving, het omgekeerde van spel en welzijn is depressie en isolement. Dit gaat niet de juiste richting uit, beste regering.
Het debat over het verzet tegen de besparingen gisteren in de zevende dag was misselijkmakend! De ware betekenis van democratie is ver te zoeken wanneer een Vlaams parlementslid ‘Vuurwerk’ (die de stem van zovele middenveldorganisaties verenigt) aanduidt als onruststoker en aanmaant tot blinde volgzaamheid (terwijl het politieke apparaat weigert hun eigen duizelingwekkende kostenstructuur te bekijken), en er vervolgens bespottelijk aan toevoegt dat het middenveld op deze manier ook eens in de kijker wordt gezet, het zet alleen meer kwaad bloed…
En het brengt ook kracht!! 😃 Wanneer het middenveld massaal wordt aangevallen, raak je mensen in het hart en zijn we met velen om de macht terug te halen naar waar deze thuis hoort! #participatiepolitiek
Beste regering, jullie maken er een boeltje van, een door egogedreven strijdtoneel.
We gaan knallen deze week voor onze cliënten, voor onze kinderen, voor onze collega’s en voor een warme samenleving. Mijn hoop en oproep is dat we dit niet alleen doen met beroepskrachten uit het werkveld want deze maatregelen raken ons allemaal! #vuurwerk#duidelijknietmijnregering #optimismewint
Geschreven door Jody Kluge
Overgenomen van publieke post op Facebook